“نیکیتا اسماگین” کارشناس مسائل ایران در شورای امور بینالملل روسیه پا را فراتر گذاشته و اظهار داشته که مسکو حتی ممکن است به طور پنهانی از حملات اسرائیل به زیرساختهای نفتی ایران خشنود شود، زیرا در آن صورت رقیب اصلی نفت روسیه در بازار چین را حذف میکند و در نتیجه تقویت کننده بودجه مالی روسیه خواهد بود
در پی حملات اخیر اسرائیل به ایران که منجر به شهادت پنج شهروند ایرانی شده است، بسیاری از کشورها این حملات را محکوم کرده و برخی دیگر نیز بدون محکوم کردن حمله اسرائیل، ایران را به خویشتنداری دعود کرده اند.
در ادامه ارزیابیهای صورت گرفته توسط کارشناسان و رسانههای خارجی درباره موضع روسیه و چین در قبال نزاع ایران و اسرائیل را مطرح خواهیم کرد:
چرا ایران نباید روی روسیه حساب باز کند؟
“الدار ممدوف” مشاور و تحلیلگر سیاسی که روابط نزدیکی نیز با لابی ایرانی – امریکایی (نایاک) دارد در مقالهای در نشریه “ریسپانسیبل اسپیس کرافت” با اشاره به اینکه روسیه متحد ایران نخواهد بود و در مواقع ضروری به کمک ایران نخواهد شتافت، مینویسد: دیدار اخیر “ولادیمیر پوتین” و “مسعود پزشکیان” نشان داد علیرغم وجود دشمنان مشترک منافع ایران و روسیه متفاوت از یکدیگر هستند. یکی از زمینههایی که مسکو و تهران همکاریهای خود را در آن افزایش دادهاند حوزه اطلاعاتی به ویژه در رابطه با اسرائیل به موازات وخامت روابط روسیه با اسرائیل بوده است. با این وجود، آگاهی از آسیبپذیریهای اسرائیل به منزله برخورداری روسیه از قابلیتهای کافی برای بهرهبرداری از آن به عنوان عاملی تعیینکننده نیست. ایران مطمئنا میتواند بازی خود را به سطح بالاتری ارتقا دهد، اما نتایج آن البته در صورت وجود تنها در بلندمدت احساس خواهند شد. در مورد نیازهای فوری ایران، جنگندههای سوخو-۳۵ و سامانههای موشکی اس-۴۰۰ روسیه مطمئنا میتوانند پدافند هوایی کشور را تقویت کنند، اما روسیه با وجود سالها گمانهزنی در مورد این موضوع، کماکان در ارائه آن سامانهها تردید دارد و این بدان خاطر بوده که مراقب است نزدیکیاش به ایران منافع رقبای ایران از جمله عربستان و امارات را تهدید نکند. شایان ذکر است که نه تهران و نه مسکو فاش نمیکنند که آیا سند همکاری راهبردی جاهطلبانهای که قصد دارند در آینده نزدیک امضا کنند حاوی تعهدات امنیتی است یا خیر.
“نیکیتا اسماگین” کارشناس مسائل ایران در شورای امور بینالملل روسیه پا را فراتر گذاشته و اظهار داشته که مسکو حتی ممکن است به طور پنهانی از حملات اسرائیل به زیرساختهای نفتی ایران خشنود شود، زیرا در آن صورت رقیب اصلی نفت روسیه در بازار چین را حذف میکند و در نتیجه تقویت کننده بودجه مالی روسیه خواهد بود.
بهترین امیدی که ایران میتواند داشته باشد آن است که پس از تبادل ضربات با اسرائیل گرد و غبار به نحوی فروکش کند و دولت جدیدی در واشنگتن انتخاب شود که مایل به پیگیری دیپلماسی با تهران و مهار افراط و تفریط اسرائیل باشد. در آن صورت گزینههای ایران گستردهتر میشوند و در عین حال انگیزه نزدیک شدن ایران به روسیه کاهش مییابد. با این وجود، در مسیر فعلی امید بسیار کمی وجود دارد که این امر اتفاق رخ دهد. این وضعیت ایران را در بهترین حالت ممکن به سوی یک همسویی عمیقا ناقص با روسیه سوق میدهد تا حداقل منافعی نصیباش شود.